Τέρμα πια σ’ αυτό που λένε υπομονή
την αλήθεια ας αντικρίσεις
πάει ο καιρός που μίλαγες μόνο εσύ
είναι κι άλλος να μιλήσει

Το ποτήρι μου ξεχείλισε κ εσύ
ούτε λες να υποχωρήσεις
είναι αλήθεια αυτό που λένε
ο εγωισμός όπως πάντα θα νικήσει

Φύγε, φύγε, μοναχός να μείνει θέλω, μοναχός
Φύγε, φύγε δεν μπορώ πια να σ’ αντέξω, δεν μπορώ
Φύγε, φύγε, μοναχός να μείνω θέλω να σκεφτώ
Φύγε, φύγε, άφησέ μου ένα δρόμο ανοιχτό

Τίποτε πια δεν ενώνει εμάς τους δυο
ξένοι ανάμεσα στους ξένους
κ μας βρίσκει ένας απολογισμός
κερδισμένους και χαμένους

Μόνη τώρα θα γυρνάς εδώ κ εκεί
κ η ματιά σου θα δακρύζει
θα΄χεις συντροφιά σου πάντα μια πληγή
απ’ αυτές που η αγάπη ανοίγει

Φύγε, φύγε, μοναχός να μείνει θέλω, μοναχός
Φύγε, φύγε δεν μπορώ πια να σ’ αντέξω, δεν μπορώ
Φύγε, φύγε, μοναχός να μείνω θέλω να σκεφτώ
Φύγε, φύγε, άφησέ μου ένα δρόμο ανοιχτό