Δε θα ζητήσω να ψάξεις το κουρασμένο μου μυαλό.
Δεν είναι πως με τρομάζεις, είναι που πια δεν μπορώ
να συνεχίσω να δίνω αυτά που χάνω εγώ.
Όσο μ’ αφήνεις σ’ αφήνω, σαν με κρατάς σε κρατώ.

Και άλλο πια δεν μπορώ αγάπη, να σ’ αγαπώ.

Δε θα ζητήσω να ζήσεις μια γερασμένη μου στιγμή.
Δε θέλω ούτε ν’ αλλάξεις, αρκεί να είσαι εκεί.
Εκεί που πια δε σ’ ορίζω, εκεί που πια δε σε κρατώ.
Την Άνοιξή σου μυρίζω, μα στο Χειμώνα σου ζω.

Και άλλο πια δεν μπορώ αγάπη, να σ’ αγαπώ.

Δε θα ζητήσω ν’ ανοίξεις την πιο σκληρή σου αγκαλιά
και τη φωνή μου ν’ αφήσεις σε ίδιους τοίχους ξανά.
Δεν είναι πως με τρομάζεις, είναι που πια δεν μπορώ
να συνεχίσω να δίνω αυτά που χάνω εγώ.

Και άλλο πια δεν μπορώ αγάπη, να σ’ αγαπώ.