Θα ξαναρθείς με φτερά τσακισμένα,
θα ξαναρθείς με τα μάτια στη γη
και με λόγια ταπεινά, μπερδεμένα
θα ικετέψεις για μια στάλα στοργή.

Μα δε θα `χω πια στοργή να σου δώσω
μαραμένη όπως θα `μαι κι εγώ.
Να πλαγιάσεις στη γωνιά θα σου στρώσω
και στο δάκρυ μου ξανά θα πνιγώ.

Θα ξαναρθείς με πληγές φορτωμένος,
θα ξαναρθείς με τα λάθη σωρό
και θα θέλεις στην καρδιά ρημαγμένος
ν’ αναστήσεις το χαμένο καιρό.

Μα δε θα `χω πια στοργή να σου δώσω
ρημαγμένη όπως θα `μαι κι εγώ.
Να πλαγιάσεις στη γωνιά θα σου στρώσω
και στο δάκρυ μου ξανά θα πνιγώ.