Ξέρεις τη μοναξιά μου να γεμίζεις,
ξέρεις την ερημιά να χρωματίζεις.
Ξέρεις τα πάντα εσύ, ξέρεις τα πάντα εσύ.

Ξέρεις και τη στιγμή να μεγαλώνεις,
το νου και την καρδιά να αναστατώνεις.
Ξέρεις τα πάντα εσύ, ξέρεις τα πάντα εσύ.

Το μόνο που δεν έμαθες ακόμη
και ούτε να το μάθεις προσπαθείς:
να δέχεσαι του άλλου τη συγγνώμη,
τα λάθη να μπορείς να συγχωρείς.
Ξέρεις τα πάντα εσύ, ξέρεις τα πάντα εσύ.

Ξέρεις τη μοναξιά μου να γεμίζεις,
ξέρεις την ερημιά να χρωματίζεις.
Ξέρεις τα πάντα εσύ, ξέρεις τα πάντα εσύ.

Ξέρεις χαρά τον πόνο να υφαίνεις,
ξέρεις εκεί που πρέπει να σωπαίνεις.
Ξέρεις τα πάντα εσύ, ξέρεις τα πάντα εσύ.

Το μόνο που δεν έμαθες ακόμη
και ούτε να το μάθεις προσπαθείς:
να δέχεσαι του άλλου τη συγγνώμη,
τα λάθη να μπορείς να συγχωρείς.
Ξέρεις τα πάντα εσύ, ξέρεις τα πάντα εσύ.