Εσύ δεν έζησες μεγάλες ερημιές,
δεν έκλαψες ποτέ τις Κυριακές σου.
Τον κόσμο σου τον φτιάχνεις με νερομπογιές
σαν κείνες τις παλιές τις ζωγραφιές σου.

Αν τη ζωή αυτή εσύ τη λες ζωή
κι αν την αγάπη σου αυτή τη λες αγάπη,
τότε δεν ξέρεις τι θα πει κάθε πρωί
να ξεκινάς για τη δουλειά σου με το δάκρυ.

Εσύ δεν μίλησες ποτέ με ταπεινούς,
δεν ένιωσες ποτέ το φτωχολόι.
Κοιτάζεις πάντα τους μεγάλους ουρανούς
και παίζεις τη ζωή σαν κομπολόι.

Αν τη ζωή αυτή εσύ τη λες ζωή
κι αν την αγάπη σου αυτή τη λες αγάπη,
τότε δεν ξέρεις τι θα πει κάθε πρωί
να ξεκινάς για τη δουλειά σου με το δάκρυ.