Η μοναξιά μου είναι τόση,
τόση που δεν μπορώ ν’ αντέξω πιο μεγάλη,
μα πριν ακόμα με σκοτώσει
θα σου το πω πολλές φορές, πάλι και πάλι:

Πεθαίνω από αγάπη, πεθαίνω,
κι αν τύχει, μια ζωή θα περιμένω.
Εσύ `σαι το δικό μου πεπρωμένο,
πεθαίνω από αγάπη, πεθαίνω.

Πεθαίνω από αγάπη, πεθαίνω,
κι αν τύχει, μια ζωή θα περιμένω.
Εσύ `σαι το δικό μου πεπρωμένο,
πεθαίνω, πεθαίνω, πεθαίνω.

Όσα παράπονα και να `χα
πολύ βαθιά μες στην καρδιά μου φυλαγμένα,
φτάνει μια λέξη σου μονάχα
να τα ξεχάσω όταν έρθεις ένα-ένα.