Εγώ είμαι της φωτιάς ο γιος,
παιδί της καταιγίδας.
Σκαρφάλωσα στους ουρανούς
να κλέψω απ’ άγιους και θεούς
το φως της ηλιαχτίδας.

Πάμε μαζί, χλομό παιδί,
μη σε τρομάζουν οι καιροί.
Μη σε τρομάζουν οι καιροί,
πάμε μαζί, χλομό παιδί.
Μη σε τρομάζουν οι καιροί,
αχ, αρμάτωσα γερό σκαρί.

Κι αν μ’ έχουν κάψει κεραυνοί
κι ο πόνος μ’ έχει οργώσει,
δε σκιάζομαι κανέν’ οχθρό
κι ο χάρος να με βρει ορθό
σαν θά `ρθει να με κόψει.