Δεκαοκτώ χρονώ κι όλο τον ουρανό
πάνω σου έχεις ανοικτό,
μια Παναγιά χρυσή σου `βαλε στον λαιμό
η μάνα σου για φυλακτό.

Αϊτόπουλο περήφανο, της μοίρας χαϊδεμμένο,
τον δρόμο μου τονε περνάς σαν ονειροπαρμένο,
μπροστά σου γέρνουν οι καρδιές και πέφτουνε στο χώμα,
του έρωτα λαβωματιά δε σ’ άγγιξε, δε σ’ άγγιξε ακόμα.

Δεκαοκτώ χρονώ σου, χάρισα κι εγώ
τον πρώτο χτύπο της καρδιάς,
στο στήθος τ’ ανοιχτό, στολίδια σου, κρεμάς
τους στεναγμούς της γειτονιάς.

Αϊτόπουλο περήφανο, της μοίρας χαϊδεμμένο,
τον δρόμο μου τονε περνάς σαν ονειροπαρμένο,
μπροστά σου γέρνουν οι καρδιές και πέφτουνε στο χώμα,
του έρωτα λαβωματιά δε σ’ άγγιξε, δε σ’ άγγιξε ακόμα.