Σε γνώρισα μέσ’ από χίλιες δυο πληγές στα χέρια,
σ’ αγάπησα κόντρα στον ήλιο και στον άνεμο,
νύχτα χωρίς αστέρια.

Κι έγινε ο πόνος μακρινός,
ο άνεμος τραγούδι
και στο πικρό το παρελθόν
φύτρωσε ένα λουλούδι,
και στο πικρό το παρελθόν
φύτρωσε ένα λουλούδι.

Σε ζήτησα μέσ’ απο Συμπληγάδες μέρες, δίχως ταίρι,
σε πίστεψα κι έξω από του νου τα όρια
γεννήθηκε ένα αστέρι.

Κι έγινε ο πόνος μακρινός,
ο άνεμος τραγούδι
και στο πικρό το παρελθόν
φύτρωσε ένα λουλούδι,
και στο πικρό το παρελθόν
φύτρωσε ένα λουλούδι.