Ένα κάποιο χαμόγελο, τρυφερό κι απαλό,
πεταλούδας φτερούγισμα στης ζωής το μεθύσι,
ένα κάποιο χαμόγελο, βιαστικό και δειλό,
που σαν ρόδο μαραίνεται πριν προφτάσει ν’ ανθίσει,
έν’ αστέρι που χάνεται πριν ακόμη ανατείλει,
ένα κάποιο χαμόγελο στα χλωμά σου τα χείλη.

Ένα κάποιο χαμόγελο, ίδιος θρήνος, κρυφός,
ίδιο αστέρι που χάνεται πριν ακόμη ανατείλει
και φωτίζει παράξενα, μ’ ένα αλλόκοτο φως,
το χλωμό σου το πρόσωπο, τα χλωμά σου τα χείλη,
πικραμένη αγάπη μου, στα ματάκια σου είδα,
ένα κάποιο χαμόγελο και μια κάποια ελπίδα.

Και μια κάποια ελπίδα.