Από μέρα σε μέρα κι από χρόνο σε χρόνο
πόσο αλλάξαμε, πόσο,
κι ενώ πρώτα η φιλία μας ετύλιγε μόνο,
από μέρα σε μέρα κι από χρόνο σε χρόνο,
εδεθήκαμε τόσο.

Λίγο - λίγο, λίγο - λίγο και σιγά - σιγά, σιγά,
εσυνήθισα κοντά σου,
και να θέλω, που δε θέλω,
και να θέλω πια να φύγω,
είν’ αργά, είν’ αργά, είν’ αργά.