Ποιος Θεός μας κάνει πλάκα
Ποια ζωή θα δώσει ατάκα
Να τελειώνουμε

Στη σκηνή οι θεατρίνοι
Ό,τι η ζωή μας ντύνει
Ξεφορτώνουμε

Αυτοκτόνησε η Κατιάνα
Που ήταν του τεκνού η μάνα
Τι να έκανε

Μόνη απόμεινε κι η Κάτια
Που ερωτεύτηκε δυο μάτια
Και τα ξέκανε

Παρακαλώ, ας μείνει μεταξύ μας
Όλοι μας, μπορεί μια μέρα
Για έναν έρωτα, για ένα τίποτα
Να φάμε στην καρδιά τη σφαίρα

Παρακαλώ, ας μείνει μεταξύ μας
Όλοι μας μπορεί κάποιο βραδάκι
Κάτι να ζήσουμε,
και να το σβήσουμε
σαν το τσιγάρο στο τασάκι

Παρακαλώ, μην παίρνετε ποτέ
Τσόλια κι ατάλαντα τεκνά μεσ’ στους θιάσους
Είναι.ανάφτρες κατ το παίζουν ερασταί
Μετά τους θάβετε στα ξέφωτα του δάσους

Παρακαλώ, μην παίρνετε ποτέ
Καταραμένους συγγραφείς που πίνουν μπάφους
Χοντρούς συνθέτες που ζητάν πολλά μπερντέ
Και σκηνοθέτες και καλά, ομάδα εδάφους

Παρακαλώ, ας μείνεί μεταξύ.μας
Δυο πράξεις η ζωή μας, σα θέατρο κι αυτή
Παρακαλώ, γλυκά να πέσει η νύχτα
Και γεια σου καληνύχτα καλέ μου θεατή

Παρακαλώ, ας μείνει μεταξύ μας
Δυο πράξεις η ζωή μας, σα θέατρο κι αυτή
Κι εδώ αυτή, ή Κάτιά η Δανδουλάκη
Σας στέλνει ένα φιλάκι και πάει να ξεβαφτεί.

Γκλιν-γκλον