Στα νησιά της λατρείας σου
ο ήλιος βγαίνει.
Η φτερούγα μου πάνω σου
διπλωμένη.

Της ζωής μου υπολείμματα
ταξιδεύουν στα κύματα
κι η ψυχή μου ανοιχτή,
λαβωμένη.

ΑΧ, να μείνω στο χάδι σου,
στην αυγή, στο σκοτάδι σου,
είναι τόσο η καρδιά κουρασμένη.
Αχ, να μείνω στα χείλια σου,
στα φιλιά, στα κοχύλια σου,
είναι τόσο η καρδιά κουρασμένη.

Στο νησί της λατρείας σου
ο ήλιος γέρνει.
Έν `αγέρι τον πόνο σου
παρασέρνει.

Στην αγάπη σου αφήνομαι,
με ό,τι έχω σου δίνομαι,
μες στη γη σου η ψυχή μου
κρυμμένη.