Στου βράχου τη σιωπή
τα μάτια μου αγναντεύουν
για μια γυναίκα θάλασσα
το βλέμμα της γυρεύουν.
Γυρεύουνε τα μάτια της
με τις χρυσές ανταύγες
στον ασημί καθρέφτη της
για τις νυχτιές τις άδειες.

Μες στο ταξίδι της σιωπής
μικραίνει τώρα ο κόσμος μου
χωρίς πυξίδα επιστροφής
ματαια ψάχνω τον προορισμό μου.
Σιωπά όποιος το μάταιο γνωρίζει.

Οι γλάροι δεν κρατούν
κανένα της σημάδι
λες και την πήραν κύματα
στα σκοτεινά του Άδη.
Στου βράχου τη σιωπή
ζωή μου θα περάσεις
ίσκιο δεν κάνει η θάλασσα
στην πέτρα θα γεράσεις.