Πήρα κι εγώ μια χούφτα γη
για να την πω δικιά μου.
Το σπίτι - ο κόσμος - η ζωή.

Μα βρήκα πιο μικρή από το πέρασμά μου
την πόρτα που κλείνει την αυλή.
Κι έγινε πιο στενή κι απ’ τη στενή καρδιά μου,
η μέρα, το κελί κι ολόδική μου η φυλακή.

Κι ήρθες στο τίποτα σαν φως,
αρχάγγελος, ταξιάρχης
και γκρέμισες τοίχους κι αυλές.

Ξεκλείδωτη όλη η γη,
φτάνει που υπάρχεις
και ρίχνεις το βλέμμα εδώ κι εκεί.

Είμαι μια χούφτα γη.

Στα χέρια σου με πλάθεις
και χτίζουμε μαζί τον άδειο κόσμο απ’ την αρχή.