Φωτογραφίες χάρτινες τα παιδικά μου χρόνια,
στημένες και ασπρόμαυρες, παλιές γλυκές στιγμές.
Εγώ να ονειρεύομαι τρενάκι με βαγόνια,
αλλά ποτέ δεν πέρασε τόσες πρωτοχρονιές.

Ποιος θα μου πάρει λοιπόν τη θλίψη,
αυτό το μαύρο διαφανές,
για όλα όσα μου έχουν λείψει
σ’ αυτόυ του κόσμου το αχανές.

Φωτογραφίες χάρτινες με μάτια τρομαγμένα,
πουλάκια περιμένοντας να βγάλει η μηχανή,
ο φωτογράφος σίγουρα θα γέλαγε με μένα,
τα χρόνια που περίμενα και πέρασ’ η ζωή.

Ποιος θα μου πάρει λοιπόν τη θλίψη,
αυτό το μαύρο διαφανές,
σαν μια κουρτίνα να το τραβήξει
να δω του κόσμου τις ομορφιές.