Μην το πεις, το ξέρω.
Είναι άγριο σαν ξεροβόρι,
σαν εφτά χρονών αγόρι στη βροχή.
Μην το πεις.

Μην το πεις, φοβάμαι.
Μες στα μάτια μας κρατάμε λόγια - ποταμούς
που ξεχειλίζουν τη σιωπή.
Μην το πεις.

Μοιάζουν πέτρες, μοιάζουν ξύλα
μοιάζουν πεταμένα φύλλα.
Σαν καράβια που βουλιάζουν
όλες μας οι λέξεις μοιάζουν.

Των ματιών μας η αλμύρα,
άγρια θάλασσα πλημμύρα
και τα δάκρυα που στάζουν,
κύμματα που μας σκεπάζουν.

Μην το πεις, μη φύγεις.
Κάθε που μαζί μου σμίγεις
χίλια παράθυρα ανοιγοκλείνει η ζωή.
Μην το πεις.

Κι αν το πεις, τραγούδα,
μεθυσμένη μαύρη πεταλούδα,
πες το σαν σουξέ μιας μέρας ορφανής.
Αν το πεις.