Έρχονται στην πόρτα μου το βράδυ
Κι πλαγιάζουν πάνω στο σκαλί
Φεύγοντας μ´ αφήνουνε σημάδι
Ένα δάκρυ και ένα τους φιλί

Ένας είναι ο πάγος και το χιόνι
Πέρα απ´ του Καυκάσου της πλαγιές
Άλλος η φωτιά που μας ζυγώνει
Απ´ του κόσμου τις καταπακτές

Κι όλοι έχουν μάτια σαν κι εμένα
Κι ολο μου θυμίζουνε ζωές
Που `ζησα σε μονοπάτια ξένα
Μετανάστης σ’ άδειες αγκαλιές

Ένας είναι φιλντισένια πόλη
Απο τις νυχτιές της Χαλιμάς
Κι άλλος στου Ευφράτη το περβόλι
Έρημο κλαράκι λησμονιάς

Έρχονται στην πόρτα μου τα βράδια
Και κουρνιάζουν πάνω στο σκαλί
Φεύγοντας μ’ αφήνουνε σημάδια
Να τους βρω στου κόσμου την αυλή