Ήταν μια νύχτα σαν κι αυτές
που το αρχαίο σκότος
μέσα από τον τρύπιο ουρανό
στην πόλη άστρα στάζει

Της είπα έξω να μη βγει
γιατί θα της αρέσει
και τότε θα παγιδευτεί
θα λιώσει απ’ το μαράζι

Μα βρήκε ένα παράθυρο
όπως συχνά συμβαίνει
το `δε να χάσκει αδειανό
και σαν τον κλέφτη βγήκε

Στ’ αλήθεια διαλύθηκε
κανείς πια δεν την είδε
μια μαύρη γάτα ολόμαυρη
στη μαύρη νύχτα μπήκε

Και το χειρότερο είναι πως
τί φοβερή ιστορία
δεν μπόρεσε κι αυτή
ξανά να βρει τον εαυτό της

Κλαίει και δεν ακούγεται
γιατί βουβά το κάνει
της το `χα πει της καψερής
ήταν για το καλό της

Όμως αν είσαι τυχερός
μπορείς να την ακούσεις
τότε που έχει σιγαλιά
και βορεινό αεράκι

Στήνεις αυτί προσεκτικά
και σε περνά ένα ρίγος
αφού τον εαυτό σου ακούς
να κλαίει σαν παιδάκι