Μείνε
σε κοιτάζουν στα μάτια
αυτά που δεν είδες
μείνε
γύρω ψέματα, ρούχα
σκισμένες ελπίδες
μείνε
ένα βλέμμα δικό σου
ζητώ στον καθρέφτη
μείνε
και γυρνά σα μαχαίρι
και πάνω μου πέφτει
μείνε.

Μείνε
είναι κέρμα ο φόβος
μιλάς και γυρνάει
μείνε
κάτι μέσα μου κλαίει
δεν κλαίει γερνάει
μείνε,
μη μ’ αφήνεις το τέλος
να μάθω πώς είναι
μείνε.

Ξανά, με χέρια νικημένα
να σε πεινάσω, να κοπώ,
να σε διψάσω
εσύ, δεν αγαπάς κανένα
κι εγώ το φόβο αγαπώ
πως θα σε χάσω.

Μείνε
πήγε τρεις, πήγε πέντε
σε ψάχνω ακόμη
μείνε
πάλι δίχως να φταίω
φωνάζω συγγνώμη
μείνε
η καρδιά μου θα σπάσει
τα λόγια τρυπάνε
μείνε
δεν το βάζουν στα πόδια
αυτοί π’ αγαπάνε
μείνε.

Μείνε
είν’ ο φόβος δρεπάνι
μιλάς και θερίζει
μείνε
κάτι μέσα μου κλαίει
δεν κλαίει, ραγίζει
μείνε
μη μ’ αφήνεις το τέλος
να μάθω πώς είναι
μείνε.

Ξανά, με χέρια νικημένα
να σε πεινάσω, να κοπώ,
να σε διψάσω
εσύ, δεν αγαπάς κανένα
κι εγώ το φόβο αγαπώ
πως θα σε χάσω.