Ένα παραμύθι θα σας πω
της ζωής μαγικό θησαυρό.
Γράφτηκε σα να `μουνα παιδί
της αγάπης μου γνέθω την κλωστή.

Και αρχίζει ο κύκλος και γυρνά
μπαλαρίνα με πέπλα φτερά.
Παίρνει αυτούς που θέλουν ν’ αγαπούν
και μαζί της στ’ αστέρια να πετούν.

Όταν στάθηκα δίπλα σου είδα
το κρυφό πάρκο του φεγγαριού.
Την κρυφή όλου του κόσμου ελπίδα
για το τέλος του παραμυθιού.

Κύλαγαν οι αναπνοές στη γη
σα νερό μέσα από την πηγή
κι όσοι ξεδιψάσαν μια φορά
ζευγαρώσαν για πάντα μια βραδιά.

Με του έρωτα νανούρισμα
ελαφραίνει η ψυχή μας ξανά.
Σε ονείρου νεραϊδοσπηλιές
της ζωής σβήνει όλες τις πυρκαγιές.

Όταν στάθηκα δίπλα σου είδα
το κρυφό πάρκο του φεγγαριού.
Την κρυφή όλου του κόσμου ελπίδα
για το τέλος του παραμυθιύ.

Ένα παραμύθι θα σας πω
της ζωής το πιο αληθινό.
Κι όταν θα `χω γίνει πια γιαγιά
θα σας πω ευτυχισμένη, άντε γεια.