Αυτός που ανοίγει το χορό
τα βάζει με τον πόνο,
πηγαίνει κόντρα στον καιρό
κι ενάντια στο χρόνο.

Δεν ψάχνει γύρω συνεργό,
δεν είναι αρχηγός μας,
ποτέ δε θα σου πει, εγώ,
απλά είναι δικός μας.

Αυτός που ανοίγει το χορό
δεν είναι ότι χορεύει,
το μάταιο, το προσωρινό
του κόσμου κοροϊδεύει.

Χορεύει όπως αγαπά,
να δίνει δε λυπάται,
το πόδι του στη γη χτυπά
κι ο θάνατος φοβάται.

Αυτός που ανοίγει το χορό
απόψε στη γιορτή μας,
ζητάει κι από τον θεό
να `ρθει να πιει μαζί μας.

Να μοιραστεί τον πόνο μας,
ν’ αφήσει και τα πρέπει,
μην κάθεται στο θρόνο του
απλά να επιβλέπει.