Το ξέρω πως τα πήρε πια η βροχή
τα λόγια που ποτέ δε μού `χες πει
Μα εγώ τα καταλάβαινα
παιδί και μεταλάβαινα
του έρωτά σου τ’ άχραντα μυστήρια

Πού πάει ο έρωτας όταν πεθάνει
Σε ποιο αστέρι, σε ποιον ουρανό
Φοράει της νύχτας το στεφάνι
Ή βάφει πορφυρό το δειλινό
Της άνοιξης το πρώτο δειλινό

Το ξέρεις πως δε φτάνει πια ο καιρός
να σβήσει εκείνο τ’ άγριο το φως
Τις νύχτες που σε γλύκαινα
σαν γυμνασμένη λύκαινα
του έρωτα ζητώντας τα μαρτύρια

Πού πάει ο έρωτας όταν πεθάνει
Σε ποιο αστέρι, σε ποιον ουρανό
Φοράει της νύχτας το στεφάνι
Ή βάφει πορφυρό το δειλινό
Της άνοιξης το πρώτο δειλινό