Ταχυδρόμε, ταχυδρόμε,
πάρε το γράμμα αυτό
και στείλ’ το στη μανούλα μου
που δε θα ξαναειδώ.

Τα νέα μου της γράφω
μέσα απ’ το κελί,
να μάθει πως ο γιος της
βρίσκεται φυλακή.

Δε σ’ άκουσα, μανούλα μου,
κι έφυγα μακριά σου,
με τα πολλά μου σφάλματα,
πλήγωσα την καρδιά σου.

Παράνομα κυνήγησα
να βρω την ευτυχία,
γι’ αυτό και την περίμενα
μια τέτοια τιμωρία.

Η τελευταία μου πνοή
θα βγει μέσ’ στο κελί,
μα έτσι θα γλιτώσεις
κι εσύ απ’ τη ντροπή.

Το πιο μεγάλο έγκλημα
το έκανα σ’ εσένα,
σου γκρέμισα τα όνειρα
που `χες εσύ για `μένα.

Σου άφησα γι’ ανάμνηση,
να με θυμάσαι πάντα,
τη στενοχώρια, τη ντροπή,
τον πόνο και το κλάμα.

Η τελευταία μου πνοή
θα βγει μέσ’ στο κελί,
μα έτσι θα γλιτώσεις
κι εσύ απ’ τη ντροπή.