Έφυγες μες στην καταχνιά
κι ο Πειραιάς, κι ο Πειραιάς μού εφάνη
μια μαύρη κι άσπλαχνη γωνιά,
ένα παλιό λιμάνι.

Έφυγες και πήρες, πήρες την Αθήνα
μέσα στα μπαγκάζια σου και πας.
Πού είν’ η Καστέλλα, πού είναι η Ραφήνα,
πού είναι τ’ ακρογιάλια της χαράς;

Στους δρόμους μόνος περπατώ,
ξένος σε ξένη γη πατώ.

Έφυγες μες στην καταχνιά
κι ο Πειραιάς, κι ο Πειραιάς πεθαίνει.
Ποια να `ναι τούτη η μαύρη γη,
η έρημη και ξένη;

Έφυγες και πήρες, πήρες την Αθήνα
μέσα στα μπαγκάζια σου και πας.
Πού είν’ η Καστέλλα, πού είναι η Ραφήνα,
πού είναι τ’ ακρογιάλια της χαράς;

Στους δρόμους μόνος τριγυρνώ,
ξένος σε ξένη γη πατώ.