Μονάχος μου τις νύχτες ξενυχτάω,
για σένα πίνω και παραμιλώ,
την τύχη μου ρωτάω τι να κάνω,
που μ’ έμπλεξαν με σένα και πονώ,
την τύχη μου ρωτάω τι να κάνω,
που μ’ έμπλεξαν με σένα και πονώ.

Ζαλίζω το μυαλό μου και τα χάνω,
τα δυο σου μαύρα μάτια σαν κοιτώ,
που βρίσκουμαι δεν ξέρω τι να κάνω,
μπερδεύομαι δεν ξέρω τι να ειπώ
που βρίσκουμαι δεν ξέρω τι να κάνω,
μπερδεύομαι δεν ξέρω τι να ειπώ.

Τα δυο γλυκά σου ολόμαυρα ματάκια,
με μπέρδεψαν στα δίχτυα τους γερά
και δεν μπορώ χωρίς αυτά να ζήσω,
μου κόβουν της ζωής μου τα φτερά
και δεν μπορώ χωρίς αυτά να ζήσω,
μου κόβουν της ζωής μου τα φτερά.