Να γίνω θέλω φτερό ενός αγγέλου
που πάει να κάνει ένα θαύμα.
Να δω τα μάτια ενός παιδιού να μου γελάνε
γιατί του γιάτρεψα το τραύμα.

Να γίνω θέλω ένα καράβι σε ταξίδι,
εκεί που πόθησα να πάω.
Αυτό που είμαι δεν αντέχει το σανίδι,
σ’ αυτό το ρόλο δε χωράω.

Θα φύγω λέω να γλιτώσει η ψυχή μου,
θα γίνω γλάρος ξαφνικά με μια ευχή μου.
Τη φυλακή μου μ’ ένα φύσημα θα ρίξω,
μέσα στα σύννεφα το σπίτι μου θα χτίσω.

Μια ζάλη πάλι ταξιδεύει στο μυαλό μου,
ίσως γιατί δεν αγαπώ τον εαυτό μου,
που σαν φαντάρο η ζωή τον εκπαιδεύει
της Χαλιμάς τα παραμύθια να πιστεύει.

Όταν τα σπλάχνα δένει κόμπο πάλι ο φόβος,
όταν για πόλεμο ετοιμάζεται ο κόσμος,
το σώμα αυτό με τις πληγές θα επιστρέψω,
να γίνω θέλω κάτι άλλο να μερέψω.