Είναι πολλές, πάρα πολλές
μορφές που τριγυρνάνε
κι αν τις πιστέψεις μια φορά
μετά σ’ ακολουθάνε.

Θέλουν να δουν πώς περπατάς,
τη νιότη σου πώς τη γελάς,
δίνεις και παίρνεις σίγουρα
σ’ αυτό εδώ το σήμερα.

Τούτο τον κόσμο τον νικά
μόνο η αγάπη τελικά,
μα σου είναι δύσκολο πολύ
το νόημά της το βαθύ.

Έχουν μονάχα στη ζωή
έναν καθρέφτη για ψυχή,
που τον κοιτάζουν κι απορούν,
δεν ξέρουν πώς να της φερθούν.

Σ’ αυτόν τον κόσμο που γεννά
μόνο η αγάπη τελικά,
το δίχως άλλο στη ζωή
να `σαι χαρούμενη ψυχή.