Αν δεν πατήσεις μια κορφή
να δεις της μέρας τη μορφή
να ξεπροβάλλει απ’ τα βουνά,
τότε δεν πήγες πουθενά.
Κι αν δε γλιστρήσεις στο κενό,
στο σκοτεινό ωκεανό,
τότε ποτέ δε θα γευτείς
πόση χαρά έχει να χαθείς,
πόση χαρά έχει να αφεθείς
σχεδόν χωρίς να φοβηθείς
μες στου γκρεμού το στόμα.
Εκεί που φεύγεις σαν πουλί
και λες κανείς δε μ’ απειλεί,
είναι νωρίς ακόμα.

Αν δεν αγγίξεις μια κορφή,
του ουρανού την οροφή,
τίποτα τότε δε θα δεις
σε δυο ζωές ούτε και τρεις.
Κι αν δε γλιστρήσεις στο κενό
στο σκοτεινό ωκεανό,
τότε ποτέ δε θα γευτείς
πόση χαρά έχει να σωθείς
πόση χαρά έχει να πιαστείς,
σε μια σχισμή να κρατηθείς
πριν του γκρεμού το στόμα.
Εκεί που τρέμεις σαν πουλί
και λες κανείς δε μ’ απειλεί,
είναι νωρίς ακόμα.