Ένα γέλιο ακουμπισμένο
μες στου πάρκου τη σιγή
απ’ τη μούσα μου που μοιάζει
με μια μαυρη καλλονή.

Τα παιδιά παίζουν στο βάθος
για την κούνια οι τσακωμοί
και στο ωραίο ζευγαράκι
πέρα δώθε το φιλί.

Της αγάπης οι ιστορίες
της αγάπης οι γιορτές
δε γουστάρουν θεωρίες
δε γυρεύουν αφορμές.

Θέλουν μόνο ένα βλέμμα
να τις δει κατάματα
γιατί ζουν μέσα στο πλήθος
σε κρυμμένα θαύματα.

Ούτε λούσα ούτε χρέη
μένουν από τη ζωή
μόνο ανησυχα σοκάκια
και του έρωτα οι καρποί.

Σφαίρα είναι και γυρίζει
μα ένα χάδι σου ζητά
σαν παράσταση σε τσίρκο
κάθε μέρα αρχινά.

Της αγάπης ιστορίες.....

Θάλασσα οι καημοί
κι ήμαστε όλοι ναυαγοί.

Της αγάπης ιστορίες.....