Ένα παράπονο έχω κρυμμένο
μέσ’ στην καρδιά βαθειά το έχω φυλαγμένο,
ένα παράπονο θα πουν τα δυο μου χείλη,
σαν καταστράφηκα, μ’ αρνήθηκαν κι οι φίλοι.

Ααααχ

Παλιόκοσμε, γιατί με βασανίζεις,
τα νιάτα μου με δάκρυ τα ποτίζεις.

Για `σένα, αγάπη μου, που ζούμε χώρια,
με τρών’ τα βάσανα κι η μαύρη στενοχώρια,
γύρνα, αγάπη μου, ξανά στην αγκαλιά μου,
γύρνα, αγάπη μου, γιατί πονά η καρδιά μου.

Ααααχ

Αγάπη μου, γιατί με βασανίζεις,
τα νιάτα μου με δάκρυ τα ποτίζεις.