Πήρες τον πόνο μου και τον μεγάλωσες
και τον εξάπλωσες καταμεσής στο δρόμο.
Και ύστερα μ’ άφησες και με παράτησες
χωρίς να νιώσεις και για μένα λίγο πόνο.

Για πάντα τη ζωή μου την κατάστρεψες.
Άδικα και άπονα εσύ μου φέρθηκες.

Πήρες το δάκρυ μου και το σπατάλισες
στο σκονισμένο που περνούσες μονοπάτι.
Και ούτε φοβήθηκες, ούτε λυπήθηκες
που έκανες στάχτη τη μεγάλη μου αγάπη.