Στο Σύνταγμα μεσάνυχτα, μεσάνυχτα και κάτι
ο δρόμος φίλε μου είναι παγωνιά.
Στην Όθωνος στο χώρισμα στεκότανε μονάχος,
στεκότανε στη βαρυχειμωνιά.

Στο Σύνταγμα μετά το χωρισμό
το δράμα μου δεν είχε τελειωμό.

Σε λιγοστούς, σε λιγοστούς διαβάτες,
σε φώτα, σε ρεκλάμες και στοές,
την έφερα, την έφερα τη νύχτα πάνω κάτω,
όσες και τότε μέτρησα φορές.

Ξημέρωσε και σβήσανε, και σβήσανε τα φώτα.
Το πλήθος είχε πάρει το ρυθμό.
Και χάθηκα, και χάθηκα και εγώ ανάμεσά τους
στο Σύνταγμα μετά το χωρισμό.