Δεν είμ’ εγώ κακός, μόνο λιγάκι νευρικός,
κι αν θυμώνω κι αν φωνάζω για μια στιγμή,
δεν έχω κακία όμως μέσ’ στην ψυχή
και μη θυμώνεις, και μη θυμώνεις,
και μη θυμώνεις, και μη θυμώνεις.

Κι αν θέλεις, πάλι, μιαν αυγή
να σ’ αφήσω μόνη στη ζωή,
τότε να φύγω, τότε να φύγω
και μη θυμώνεις, και μη θυμώνεις,
και μη θυμώνεις, και μη θυμώνεις.

Πικραίνεσαι κι εσύ, το ξέρω, δίχως αφορμή,
έχε στην καρδιά σου, όμως, υπομονή,
για να ζούμε αγαπημένοι μέσ’ στη ζωή
και μη θυμώνεις, και μη θυμώνεις,
και μη θυμώνεις, και μη θυμώνεις.

Κι αν θέλεις, πάλι, μιαν αυγή
να σ’ αφήσω μόνη στη ζωή,
τότε να φύγω, τότε να φύγω
και μη θυμώνεις, και μη θυμώνεις,
και μη θυμώνεις, και μη θυμώνεις.