Ένας - ένας, σωπαίνει μουντός
και μας βρίσκουνε μόνους οι δρόμοι,
ουρανός δίχως χρώμα, βαρύς
κι άσπρη μέρα να μην ξημερώνει,
ουρανός δίχως χρώμα, βαρύς
κι άσπρη μέρα να μην ξημερώνει.

Ευτυχώς που υπάρχει κι ο έρωτας
και μια Γκρέυ, μια Μπέλλου, μια Νίνου,
δυο κουβέντες, δυο φίλοι απ’ το χθες
κι οι παλιές κωμωδίες του Φίνου,
δυο κουβέντες, δυο φίλοι απ’ το χθες
κι οι παλιές κωμωδίες του Φίνου.

Σα συρτάρι αδειανό η ζωή
που το κλέψαν και σβήσαν τα ίχνη,
και πώς να `ρθεις με τέτοια βροχή
κι όλο ρίχνει ο Θεός, όλο ρίχνει,
και πώς να `ρθεις με τέτοια βροχή
κι όλο ρίχνει ο Θεός, όλο ρίχνει.

Ευτυχώς που υπάρχει κι ο έρωτας
και μια Γκρέυ, μια Μπέλλου, μια Νίνου,
δυο κουβέντες, δυο φίλοι απ’ το χθες
κι οι παλιές κωμωδίες του Φίνου,
δυο κουβέντες, δυο φίλοι απ’ το χθες
κι οι παλιές κωμωδίες του Φίνου.