Δε σ’ το κρύβω πως αν φύγεις θα πονέσω,
μα να μείνεις δε θα σε παρακαλέσω,
το συνήθισα το δάκρυ τόσα χρόνια,
μαθημένα τα βουνά από τα χιόνια,
το συνήθισα το δάκρυ τόσα χρόνια,
μαθημένα τα βουνά από τα χιόνια.

Της καρδιάς μου θα της πω ότι επήρα
το βαρύτερο χαστούκι απ’ τη μοίρα,
φύγε κι άσε με χωρίς καμιά συμπόνια,
μαθημένα τα βουνά από τα χιόνια,
φύγε κι άσε με χωρίς καμιά συμπόνια,
μαθημένα τα βουνά από τα χιόνια.

Αφού βρήκες σ’ άλλη αγάπη ευτυχία,
ας χωρίσουμε, δε σου κρατώ κακία,
εγώ έμαθα να ζω στην καταφρόνια,
μαθημένα τα βουνά από τα χιόνια,
εγώ έμαθα να ζω στην καταφρόνια,
μαθημένα τα βουνά από τα χιόνια.