Φοβήθηκες τη φτώχεια μου
και την κακή μου μοίρα,
δεν φταις εσύ, δε φταις εσύ,
αφού εγώ απ’ την ζωή
μόνο φαρμάκια πήρα.

Μην κλαις για μένα τώρα πια
και δρόμο πια ν’ αλλάξεις,
στην φτώχεια και στα βάσανα
εσύ δε θα βαστάξεις.

Φοβήθηκες τη φτώχεια μου
και έφυγες μακριά μου
γιατί εσύ δε θα μπορείς
μαζί μου για να μοιραστείς
όλα τα βάσανά μου.

Μην κλαις για μένα τώρα πια
και δρόμο πια ν’ αλλάξεις,
στην φτώχεια και στα βάσανα
εσύ δε θα βαστάξεις.