Άμα σου πω τι έχω ζήσει τόσα χρόνια
κι όλα αυτά που κουβαλάω από παιδί
και μπεις στη θέση μου μονάχα μια στιγμή,
ίσως να νιώσεις της ψυχής μου τα δαιμόνια.

Γιατί ο καθένας έχει δίκιο να με κρίνει,
ποιος θα `ταν, άλλωστε, ο ρόλος μας εδώ,
μα η σκέψη πρέπει να `χει μέσα σπαραγμό
κι η κάθε κρίση να `ναι μια μικρή οδύνη.

Κι αν, την αιτία του κακού, θέλεις να ψάξεις,
έχει τις ρίζες του βαθιά,
κι από περάσματα στενά
στην παιδική μου ηλικία να κοιτάξεις,
μα όταν πιστέψεις πως με έχεις καταλάβει,
μην πεις πως φταίει άλλη καμιά,
δέκατη τέταρτη γενιά,
δέκατη τέταρτη γενιά.

Μην περιμένεις να μιλήσω με προφάσεις,
ίσως αν ήσουνα στη θέση μου εσύ
να είχες φύγει απ’ την πρώτη τη στιγμή,
όμως, δεν έχω τις δικές σου αντιστάσεις.

Δε φταίω μόνο εγώ για όσα έχουν γίνει,
μα ακόμα κι αν δε με συμφέρει, θα σ’ το πω,
ίσως ο κόσμος μας να είχε λυτρωμό
αν ο καθένας είχε πάρει την ευθύνη.

Κι αν, την αιτία του κακού, θέλεις να ψάξεις,
έχει τις ρίζες του βαθιά,
κι από περάσματα στενά
στην παιδική μου ηλικία να κοιτάξεις,
μα όταν πιστέψεις πως με έχεις καταλάβει,
μην πεις πως φταίει άλλη καμιά,
δέκατη τέταρτη γενιά,
δέκατη τέταρτη γενιά.

Γι’ αυτό σου λέω, αν θες να κρίνεις την ουσία,
στην επιφάνεια δεν πρέπει να κολλάς,
κάθε σου λέξη να σε κάνει να πονάς,
γιατί αλλιώς, δεν έχει ο λόγος σου αξία.

Κι αφού περάσεις όλα αυτά, άσε με εμένα
να συνεχίσω να σηκώνω το σταυρό,
γιατί, μονάχα εγώ στον κόσμο μας αυτό,
έχω το βάρος στα δικά μου πεπραγμένα.

Κι αν, την αιτία του κακού, θέλεις να ψάξεις,
έχει τις ρίζες του βαθιά,
κι από περάσματα στενά
στην παιδική μου ηλικία να κοιτάξεις,
μα όταν πιστέψεις πως με έχεις καταλάβει,
μην πεις πως φταίει άλλη καμιά,
δέκατη τέταρτη γενιά,
δέκατη τέταρτη γενιά.

Πρέπει ο καθένας τη ζωή του ν’ αναλάβει.