Ένας λεκές που σ’ άφησε φιλί αμαρτωλό,
το πιο γλυκό μου όνειρο, μού το `κανε θολό
κι αν τώρα το μετάνιωσες κι απ’ τη ντροπή σου κλαις,
ούτε και με τα δάκρυα ξεπλένετ’ ο λεκές.

Ο λεκές που σού `χει αφήσει ένα αμαρτωλό φιλί,
στην καρδιά μου θα μου σβήσει ό,τι αγάπησα πολύ,
στην καρδιά μου θα μου σβήσει ό,τι αγάπησα πολύ.

Αν σ’ το ζητήσω μια βραδιά, κοντά μου μην ερθείς,
γιατί, κι εγώ θα πληγωθώ κι εσύ θα πληγωθείς,
και να σου δώσω κάποτε, συγγνώμη για το χτες,
θα μας χωρίζει πάντοτε, εκείνος ο λεκές.

Ο λεκές που σού `χει αφήσει ένα αμαρτωλό φιλί,
στην καρδιά μου θα μου σβήσει ό,τι αγάπησα πολύ,
στην καρδιά μου θα μου σβήσει ό,τι αγάπησα πολύ.