Στάλα - στάλα, απόψε η βροχή
τη μορφή σου, στο τζάμι, ζωγραφίζει,
σε μια όμορφη, άλλη εποχή,
το ρολόι του τοίχου, με γυρίζει.

Στάλα - στάλα, κι απόψε η βροχή
τραγουδάει πικρά τον χωρισμό σου,
στάλα - στάλα, η άδεια μου η ψυχή,
δηλητήριο πίνει τον καημό σου.

Οι διαβάτες περνάνε βιαστικοί,
αγκαλιές και χαρές τους περιμένουν,
το δικό μας το σπίτι, φυλακή,
και μαζί μου και τ’ άψυχα πεθαίνουν.

Στάλα - στάλα, κι απόψε η βροχή
τραγουδάει πικρά τον χωρισμό σου,
στάλα - στάλα, η άδεια μου η ψυχή,
δηλητήριο πίνει τον καημό σου.