Δωσ’ μου μια μέρα αληθινή
μες στην ψευτιά και τη ντροπή,
χίλιες μια νύχτες με μεθάς,
κλειστά χαρτιά μη μου κρατάς.

Τα όνειρά μας παίξαμε,
στον κόσμο δε χωρέσαμε,
ψύχραιμοι τώρα και ταπί
ας βρούμε την Ανατολή.

Κάνε να βγει ξανά ο ήλιος το πρωί,
κάνε ν’ αντέξουμε άλλη μια στροφή.
Για πόσο θα `ναι ακόμα οι δρόμοι ανοιχτοί
που τελειώνει η στιγμή.

Κι αν η αγάπη πέρασε
κι αν η ζωή μας γέλασε,
εγώ είμαι εδώ και μη μου σκάς
θα γίνω κλόουν να γελάς.

Της νύχτας μου βασίλισσα
τα χρόνια μου ξεφτίλισα
μες στην φευτιά και στη ντροπή
δώσ’ μου μια μέρα αληθινή.

Κάνε να βγει ξανά ο ήλιος το πρωί.......

Δωσ’ μου μια μέρα αληθινή
τι πάει χαμένο και τι ζει,
πού θα `μαι αύριο αδιαφορώ,
το εδώ και τώρα σου ζητώ.

Οι απαντήσεις λιώσανε
και οι σοφοί τελειώσανε,
σε μια παράλογη εποχή
η λογική μου είσαι εσύ.