Ξέρω έναν δρόμο που βγάζει
από την άλλη μεριά
και ένα πλοίο που σαλπάρει κάθε βράδυ.
Φορτώνει ανθρώπους τσακισμένους
σα σπασμένα κλαδιά
και τους περνάει μέσα από το σκοτάδι.

Μετράω τον κόσμο με το σώμα
κι είμαι μικρός για να νικήσω,
μα έχω την γλύκα του στο στόμα
και λέω, σαν νικητής θα ζήσω.

Ξέρω έναν δρόμο που ανεβαίνει
από την άλλη πλαγιά
κι ένα κορίτσι σαν `’ Αγία των χαμένων `'.
Μαζεύει ανθρώπους απ’ τις μάχες,
πληγωμένα κορμιά
δίνει νερό, πλένει τα αίματα των ξένων.