Και θα μετράω τις μέρες
ένα ποτάμι μες στα δάχτυλα,
μέχρι να γίνω η πηγή,
νερό που θέλει να λυθεί.

Και θα κοιτάω τον ήλιο
μέχρι να σπάσουνε τα μάτια μου,
μέχρι να γίνω εγώ το φως,
από τη νύχρα καθαρός.

Όταν θα βρω καλό καιρό
θα έχω μόνο μια ιστορία.
Τι έδωσα να μη χαθώ,
με ποιες φωτιές ενώθηκα,
από ποιο δρόμο σώθηκα,
πώς έφτασα εδώ.

Και θα ζητάω αέρα
μέχρι να κάψω τις ανάσες μου,
μέχρι να γίνω η πληγή
να έρθει η δίψα μου να πιει.