Με παστρικές κουβέντες ζεσταίνουν τις νύχτες τους,
ακέφαλοι εραστές.
Μελλοντικοί αυτόχειρες.
Κορμιά πεταμένα που μυρίζουν αγάπη.

Κάτω απ’ το φως του φεγγαριού κοιμούνται οι ταπεινοί.
Αυτοί που έχουν μάθει μόνο με τα μάτια να μιλάνε.
-Γλέντι είναι ο θάνατος, φωνάζουν,
κι εμείς…
κι εμείς τον τραγουδάμε!

Στραβά ανασαίνουν οι θεοί.
Εννιά στα οχτώ η περπατησιά μας.
Και στήνουν γύρω απ’ τις φωτιές κι αυτοί χορό.
Γυμνά τα μάτια στη χαρά μας.

Σ’ αυτόν τον τόπο όμως εμείς,
τσουγκρίζουμε, αγαπάμε!
Γλέντι είναι ο θάνατος!
Κι εμείς τον τραγουδάμε!