Πλάθοντας άνθη ανώφελα
Λησμόνησα να ζήσω
Πίσω απ’ των βιβλίων τα κάγκελα
Φυλάκισα τα ρόδινα
Των ημερών μου πρόσωπα

Το κίτρινο φέγγος της λάμπας
Δάκρυζε το δώμα μου
Ενώ οι φωνές των κάμπων και των πουλιών
Πλημμυρούσαν την απέραντη νύχτα