Υπάρχουν τοίχοι που έχουν ονόματα
Που περιμένουν να μας δούνε κουρασμένους.
Υπάρχουν τοίχοι, μέσα στα χώματα.
Που είναι φύλακες για τους σαλταρισμένους.

Υπάρχουν τοίχοι που έχουν ονόματα.
Που γράφουν πάνω τους συνθήματα, ιστορίες.
Που έχουν ποτίσει απ’ τα πρόστυχα αρώματα.
Απ’ τους καπνούς. Απ’ τις πορείες.

Αυτοί μου έμαθαν, να τραγουδάω.
Να χορεύω, να γελάω. Εϊ – εϊ!
Να `χω τα χέρια μου ψηλά, να σου φωνάζω.
Πως σ’ αγαπάω. Εϊ – εϊ!
Να ταξιδεύω με πόρνες φιγούρες.
Και να γουστάρω. Εϊ – εϊ!
Αυτοί μου έμαθαν να κρύβομαι, να λιώνω.
Και να μιλάω. Εϊ – εϊ!

Υπάρχουν τοίχοι που έχουν ονόματα.
Που όταν αρχίσουν να μιλάνε δε χαρίζουν.
Υπάρχουν τοίχοι γεμάτοι χρώματα.
Που αφήνουν πάνω τους παιδιά να ζωγραφίζουν.

Υπάρχουν τοίχοι που έχουν ονόματα.
Που έγιναν ήρωες για την Ελευθερία.
Που ονειρευτήκανε ανθρώπων δικαιώματα.
Μια ξεχασμένη απ΄το θεό Δημοκρατία.