Με ένα χαμόγελο η πικραμένη,
γυμνή σαν θάλασσα τι περιμένει.
Όταν με σκέπτεσαι κι όταν μ’ αρνείσαι,
Θεέ μου τι όμορφη που είσαι.

Μα πιο πολύ μ’ αρέσεις
σαν λύνεις τα μαλλιά σου, οφθαλμαπάτη μου.
Σαν έρχεσαι να πέσεις στον έρωτα
που στρώνω στο κρεβάτι μου.

Και με τα κόκκινα και με τα μαύρα,
μες στο ψιλόβροχο, μέσα στη λαύρα,
ν’ αλλάζεις πρόσωπο, να προσποιείσαι,
Θεέ μου τι όμορφη που είσαι.

Με ψηλοτάκουνα, βαμμένα νύχια,
σε αεροδρόμια, σε υποβρύχια,
όταν λικνίζεσαι κι όταν δονείσαι
Θεέ μου τι όμορφη που είσαι.