Κι απόψε πάλι θα τα πιω
ώσπου να ξημερώσει
γιατί μονάχα το κρασί
σε μένανε το δυστυχή
παρηγοριά θα δώσει.

Οι φίλοι και οι συγγενείς
μ’ έχουνε κάνει πέρα
και η γυναίκα που αγαπώ
και λάτρευα τόσον καιρό
με πρόδωσε μια μέρα.

Τώρα στο πεζοδρόμιο
κοιμάμαι κάθε βράδυ
και μου κρατάει συντροφιά
στη μαύρη μου τη μοναξιά
της νύχτας το σκοτάδι.