Ζάχαρη τ’ αχειλάκι σου, αγγελική η ματιά σου,
μα ότι σε κάνει άσχημη είναι η ομορφιά σου.

Φεύγει η ζωή και χάνεται και στο `λεγα καημένη,
μα η ομορφιά σου σ’ έκαμε και είσαι δυστυχισμένη.

Άχι κρίμας την ομορφιά και το φιδίσιο σώμα
να το κοιμίζεις καθ’ αργά σε παγωμένο στρώμα.

Στο `λεγα, στο ξανάλεγα πως η ζωή μικρή είναι
και θάριες πως ήσουν εσύ κι άλλη καμιά δεν είναι.

Εσύ με τόση ομορφιά δεν έβαλες στεφάνι
και εγώ που με είχες άσχημο, τρεις γάμους έχω κάνει.

Όταν τα χρόνια φύγουνε και η νιότη σου περάσει,
θ’ αναζητάς, μα δε θα βρεις κορμί να σ’ αγκαλιάσει.

Εδιάλεγες και εδιάλεγες κι αμοναχή έχεις μείνει,
γιατί `σουνα από μικρή μόστρα και φιγουρίνι.