Πάνω που πίστευα πως είχα ξεμπερδέψει,
πάνω που νόμιζα πως τα `χα όλα καλά,
τα είχα στιβάξει στο μυαλό μου με μια λέξη,
γράφαν επάνω τους `’ παλιά `'.

Όμως λογάριασες χωρίς τον ξενοδόχο,
έκανες σχέδια που χλεύαζε ο Θεός,
εκεί που είχες στη ζωή σου ένα στόχο,
όλα σου γύρισαν αλλιώς.

Τι θέλεις πάλι και σκαλίζεις τα παλιά
και τα τραβάς απ’ τα μαλλιά.
Ξυπνήσαν μέσα σου αναμνήσεις και φιλιά
και έτσι λυθηκε η θηλιά.
Τσάμπα το κρέμασμα.

Τι θέλεις πάλι και σκαλίζεις το καιρό
και πίνεις βότκα σαν νερό
και ψάχνεις κάτι να αποτρέψεις την καταστροφή
να μην ανοίξει η πληγή.

Πώς να ξεφύγεις απ’ τον σίφουνα του πάθους
όταν σου παίρνει το μυαλό,
φτάνεις χωρίς πολλά πολλά στα άκρα του λάθους
ενώ γνωρίζεις το σωστό.

Τι θέλεις πάλι και σκαλίζεις......